Opieka nad dzieckiem po rozwodzie – gniazdowanie. Na czym polega?

Rozwód a opieka nad dzieckiem

Często niestety zdarza się, że rozwód rodziców jest dla dziecka traumatycznym przeżyciem. Nie chodzi jedynie o samo rozstanie dorosłych, ale także (a może przede wszystkim) o wydarzenia, które dzieją się wokół rozwodu. Dzieci bywają rozdarte między ojcem a matką, którzy niejednokrotnie nie zważając na dobro dziecko uwikłani są ze sobą w zaogniony konflikt, często mający na celu „odegranie się” na drugim małżonku. Tymczasem dla większości dzieci dom stanowi ich bezpieczną przystań – mają w nim swój pokój, swoje rzeczy, a także wiążą z nim liczne wspomnienia. Tym samym rozwód rodziców jest dla dziecka zburzeniem jego dotychczasowego świata, a utrata przestrzeni, w której się żyło (swojego domu, pokoju, znanego miejsca) jedynie potęguje tę stratę.

Opieka gniazdowa: co to jest?

Gniazdowanie to model opieki, w którym rodzice na zmianę wprowadzają się do mieszkania dzieci i opiekują się nimi. W takiej sytuacji nie ma głównego opiekuna, który sprawuje w większości opiekę nad dzieckiem – są równorzędni rodzice, a dzieci nie muszą przeprowadzać się do nowego miejsca, opuszczając swój dotychczasowy dom. W Polsce systematycznie wzrasta ilość rozwodzących się małżonków, którzy decydują się na taki model opieki nad dziećmi po rozwodzie lub rozstaniu. Gniazdowanie stanowi układ, w którym rodzice na zmianę spędzają czas w domu rodzinnym i na zmianę zajmują się wspólnymi dziećmi. Małoletni pozostają w tym samym domu, co pomaga im w przystosowaniu się do zmian w rodzinie. Jest to jednak opcja sprawowania opieki, która pochłania spore nakłady finansowe, bo wymaga utrzymania trzech mieszkań – głównego dla dzieci oraz osobnego dla każdego z rodziców.

Zalety systemu gniazdowego

Przede wszystkim należy wskazać, że gniazdowanie stanowi bezpieczne rozwiązanie dla dzieci – mieszkają one bowiem w jednym domu, w tych samych pokojach, nie muszą zmieniać szkoły, kolegów, ani stresować się tym, u którego z rodziców zostawiły aktualnie potrzebne im rzeczy. Z całą pewnością daje to małoletnim poczucie stabilności. Co więcej, sądy dzięki inicjatywie dorosłych w zakresie wprowadzenia systemu gniazdowania są w stanie szybciej wydać wyrok – nie ma bowiem obaw, że podczas rozwodu zostanie zagrożone dobro dzieci. Rozwiązanie to jest wygodne także dla rodziców – nie muszą oni spędzać czasu na odbieraniu dzieci z ich drugiego miejsca zamieszkania ani ich pakowania. Gniazdowanie zapewnia też, że dziecko nie zostanie pozbawione poczucia przynależności.

Minusy systemu gniazdowego

Niestety, taka forma ułożenia opieki jaką jest gniazdowanie, wiąże się w dużej mierze ze zwiększonymi wydatkami. To kosztowna sprawa, bowiem wymaga utrzymywania aż trzech mieszkań – wspólnego, w którym mieszkają dzieci, a także dwóch osobnych dla każdego z małżonków. Jednak model ten zabezpiecza to, na czym każdej ze stron powinno zależeć najbardziej – dobro dzieci.

Gniazdowanie – model niemalże idealny?

Z całą pewnością należy stwierdzić, że taki sposób rozstania jest zdrowszy dla dzieci, ponieważ pozwala im zachować dotychczasowe nawyki i przystosowywać się do zmian w rodzinie w odpowiednim dla dziecka czasie. Warto jednak wspomnieć, że gniazdowanie niejako odsuwa dzieci od rzeczywistej sytuacji, jaką jest rozstanie rodziców. Tymczasem wspólne stawianie czoła problemom i wyzwaniom, może dać małoletnim narzędzia do tego, by w przyszłości stali się odpornymi na przeciwności losu dorosłymi. Model gniazdowania dotyczy ludzi, którzy przede wszystkim nie są w konflikcie związanym z rozstaniem, lub gdy jest on na poziomie, na którym są oni w stanie ze sobą współpracować i który nie upośledza ich roli rodzicielskiej.